Following the 'State' by Manos

Πάει καιρός που η Digea και οι "Ευρωπαϊκές Οδηγίες" σίγησαν τα ελληνικά κανάλια από τον δέκτη μου, μαζί με τα αποκρουστικά, τρομοκρατικά κεντρικά δελτία τους.. για την ενημέρωσή μου λοιπόν προτιμώ - αναγκαστικά - το CNN, το μόνο κανάλι που έχει απομείνει στο χαζοκούτι μου..

Στο θέμα μας λοιπόν... Following the "State" ο τίτλος μου και πολλοί από εσάς θα αναρωτιούνται ποιό είναι αυτό το "State", είναι μια κατάσταση ή μια Πολιτεία; Το κεφαλαίο S. παραπέμπει με βεβαιότητα στο δεύτερο.

Ποιοι είναι όμως αυτοί που ακολουθούν τη ροή αυτής της Πολιτείας; Όλοι εμείς, η απάντησή μου.

      Στο CNN έχουν ξεσκιστεί να μιλάνε για το νέο Αντί-Αμερικανικό ρεύμα που φαίνεται να ξεσπά στις χώρες της "Άνοιξης" - τις χώρες που πολύ πρόσφατα πέρασαν από πρότερα φασιστοειδή καθεστώτα σε καθεστώτα υποτιθέμενης Δημοκρατίας, με ανεπιτυχείς μεταγγίσεις Δημοκρατικού αίματος σε σώματα - Λαούς που ιστορικά η αντίστασή τους σε ξενόφερτες μεταγγίσεις ήταν καταστροφική.
Καταστροφική γιατί αυτοί οι Λαοί ζουν σε συνθήκες συνεχούς πολέμου. Ενός πολέμου που οι βάσεις του βρίσκονται άναρχα στοιβαγμένες σε θρησκευτικά πρότυπα και ιδεώδη που σήμερα καθρεφτίζονται στην καθημερινότητα και στην πολιτική τους, μια μίξη που οδηγεί σε υπέρτατο φανατισμό τα συμφέροντα, την κοινωνία και τον πυρήνα τους.

      Το Αμερικανικό δάκτυλο μπαίνει στο σκηνικό όταν η ατμομηχανή της Αμερικανικής πολιτικής αποτυγχάνει. Η Διπλωματία λοιπόν στην περίπτωση της Λιβύης απέτυχε παταγωδώς, με τα γνωστά σε όλους πλέον εγκλήματα κατά των Αμερικανών Διπλωματών. Πρόσφατα - και πριν από αυτό το ατυχές γεγονός - βρέθηκα στην Πρεσβεία μιας προσφιλής σε εμένα χώρας και είχα μια μικρή συζήτηση με έναν φίλο διπλωμάτη στην αυλή. Εκεί του εκμυστηρεύτηκα πως μου έκαναν τρομερή εντύπωση τα μέτρα ασφαλείας στο εσωτερικό της Πρεσβείας - καθώς μπήκα από το υπόγειο και όχι από την κεντρική πύλη (που εκ των υστέρων έμαθα πως είναι σφραγισμένη) και πως όλοι οι εργαζόμενοι ήταν ομοεθνείς, με τρανταχτό παράδειγμα την κυρία που σερβίρει τους καφέδες που δεν μιλούσε γρι ελληνικά.. Η απάντησή του με αποστόμωσε "Πρέπει να δεις την Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα, ένα φρούριο που συγκρινόμενο με τις μεθόδους ασφαλείας άλλων Πρεσβειών μοιάζει απροσπέλαστο". Η ψαλίδα άνοιξε και μου μίλησε για τους κινδύνους που αντιμετωπίζεις όταν κάνεις παρέα με έναν Αμερικανό Διπλωμάτη, χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως "γίνεσαι στόχος" γιατί "όλοι είναι εναντίον σου".
      Το παραπάνω είναι κάτι που οι Αμερικανοί γνωρίζουν από πρώτο χέρι. Για αυτό και η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα είναι φρούριο, για τον ίδιο λόγο και η νέα Αμερικανική Πρεσβεία στην Άγκυρα είναι κάστρο, εκτός του ιστού της πόλης και στη μέση του πουθενά - τόσο που φωτογραφίες δεν θα βρεις στον κυβερνοχώρο, παρά μόνον αεροφωτογραφίες του Google Earth - όπως και όλες οι άλλες Αμερικανικές Πρεσβείες ανά τον κόσμο. Όλες τους είναι φρούρια, με τεράστια έκταση, με διπλά ή τριπλά τείχη, πανύψηλους περιμετρικούς τοίχους και υπερδρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

Γεννιέται το εξής ερώτημα.. Τι πήγε τόσο στραβά και έγινε το κακό στη Λιβύη; Ήταν μια αλυσιδωτή αντίδραση ατυχών γεγονότων ή ένα παιχνίδι πολιτικής;
 

      Ζούμε σε έναν μικρόκοσμο, την Ελλάδα. Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν και στις παρελθούσες εκλογικές αναμετρήσεις θα δούμε πως οι εγχώριες ελίτ έπαιξαν κατά καιρούς όλα τα χαρτιά τους προκειμένου να αναδειχθεί η μια εναντίον της άλλης. Ο πιο πρόσφατος Άσσος στο μανίκι ήταν το μεταναστευτικό και η "μάστιγα" του κέντρου της Αθήνας. Θυμάμαι πως ο τότε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη είχε φέρει τον κόσμο ανάποδα για να "καθαρίσει" το κέντρο, στοιβάζοντας τους ανθρώπους σαν κούτες προϊόντων από σούπερ μάρκετ, σε κοντέινερ που ονομάσθηκαν από ΌΛΟΥΣ χώροι υποδοχής και φιλοξενίας. Το ενδιαφέρον στο όλο σκηνικό είναι πως τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παρουσίασαν τότε το θέμα ως κάτι φυσιολογικό και θεμιτό, προβάλλοντας και περνώντας στο ευρύ κοινό την εικόνα "χώρου ευημερίας και μετάβασης - προώθησης" ενώ η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. κραύγαζε πως οι χώροι είναι ακατάλληλοι και δύναται η τροποποίηση - περαιτέρω οργάνωσή τους.

      Η ατμομηχανή της Αμερικανικής πολιτικής είναι η Διπλωματία. Αν αποτύχεις στη Διπλωματία έχεις αποτύχει παταγωδώς καθώς η εικόνα ενός ευνομούμενου πολιτειακού καθεστώτος στα εξωτερικά είναι το πιο καίριο συστατικό για την Αμερικανική πολιτική.
Το Αντί-Αμερικανικό ρεύμα που ξεσπά και θα μας θρέψει με σκέψη - μιας και τα γεγονότα δείχνουν πως θα έχει διάρκεια - είναι ένα ακόμη παιχνίδι ανάμεσα στις Άρχουσες Ελίτ ή ένα συνονθύλευμα ατυχών γεγονότων;

Το CNN μου απαντά πως η Αμερικανική προεκλογική μάχη επικεντρώνεται στην Εξωτερική Πολιτική, αφήνοντας πίσω τους ανέργους και το κοινωνικό κράτος που διαλύεται. Λίγο τους νοιάζει τελικά ο εμφύλιος που ξεσπά στις προσφάτως δημιουργημένες Δημοκρατίες και το κόστος της ανθρώπινης ζωής. Αυτά για κάποιους είναι μόνο ένα παιχνίδι.

manosflouris.blogspot.gr